door Nicole Suylen – augustus 2018
Ik heb God in het keukenkastje ontdekt, zo’n 8 jaar geleden.
Ik herinner me nog steeds het moment van ontdekking, eigenlijk onvoorstelbaar.
Wat ik het meest opvallende vind, is dat dat moment de afgelopen jaren vele malen omhoog is gekomen in allerlei situaties.
Ik kan me voorstellen dat het absurd klinkt om God in het keukenkastje te vinden, want ja, hoe vind je God in het keukenkastje?
Ik was niet op zoek naar God en was ook niet met God bezig.
Vanuit mijn Rooms-Katholieke achtergrond heb ik tijdens mijn jeugd wel over God gehoord en enkele jaren in de kerk doorgebracht. Daar was ik op zoek naar God, maakte mezelf voorstellingen van hoe God eruit ziet en natuurlijk stelde ik me voor dat God echt bestaat. Groot was mijn teleurstelling als het me keer op keer niet lukte om hem te vinden.
Wel was het een keer heel gezellig in de kerk, ik zal zo’n 12 jaar zijn geweest. Mijn vriendin en ik hadden besloten om die zondag vroeg naar de mis te gaan. We moesten van onze ouders naar de kerk en we deden nog braaf wat zij zeiden. Dit keer wilden we zonder onze ouders. Ik herinner me dat mijn ouders zelfs nog in bed lagen toen wij gingen, dus ik neem aan dat we naar de mis van 7:30 uur zijn gegaan.
In de kerk waren overal lege banken, dus we hadden ruime zitkeuze. We kozen om achter het altaar te gaan zitten zodat we naar de rug van de priester keken. Dat was een veilige plek. Hij kon ons niet zien en alle banken daar waren verder leeg.
En een plezier dat we samen hadden, het was zóo leuk, totdat de priester zich zeer geïrriteerd omdraaide en ons gebood de kerk te verlaten.
Daarna ben ik nog weleens in de kerk geweest bij speciale gelegenheden, zoals begrafenissen, maar iedere week naar de kerk deed ik niet meer.
Het was niet zo dat ik niet in God geloofde. Van jongs af aan heb ik gevoeld dat ik deel uitmaak van een groter geheel waar ‘iets’ is, wellicht een soort van God, maar meer kon ik er niet van maken.
En zie daar: zonder dat ik me erop heb voorbereid vind ik God in het keukenkastje.
Het keukenkastje in de keuken van een Engels vakantiehuis waar ik een paar dagen doorbracht samen met een aantal andere mensen, waaronder een Amerikaans meisje.
In die keuken kookten wij onze maaltijden, zoals iedereen dat doet. Niks speciaals. Tot die avond dat zij en ik samen in de keuken waren en zij de maaltijd ging voorbereiden. Zij opende het deurtje van het keukenkastje met zóveel respect, zorgvuldigheid en aandacht in haar bewegingen. Zij was zóo liefdevol met de dingen die ze vastpakte, met zichzelf en daardoor met mij dat het geluid van kommetjes en pannen die elkaar raakten terwijl zij ze pakte klonk als muziek, licht en harmonieus.
Op dat moment ontdekte ik een manier van leven waarin het fijn is om met elkaar tegelijk in een kleine keuken te zijn en te doen wat er nodig is, vloeiend, soepel, respectvol, liefdevol, en in eenheid met elkaar.
Tevens drong de betekenis van het woord God tot mij door: een manier van leven in liefde, met respect en aandacht voor jezelf en de ander, waarbij iedereen gelijk is en er eenvoudigweg mag zijn.
Dit moment met dit Amerikaanse meisje, hoe zij het keukenkastje opende en spullen pakte, was gewoon een moment met God, simpel.
Stel je voor wat er, met deze manier van leven, allemaal mogelijk is in de wereld.
Foto: Pixabay